Czy ktoś może Leorodzicom wyjaśnić,
jak to jest możliwe, że od tej wspaniałej chwili
minęło już SZEŚĆ lat????



Wszystkiego najlepszego, nasz duży chłopczyku!!!!!
<3

- Mamo, zobacz co tu narysowałem:
dziesięć małych kurczaczków interesuje się tonącym statkiem.
To strasznie zabawne!

Nawet nie wiesz jak bardzo, Leosiu!


Leoart, Dziesięć małych kurczaczków interesuje się tonącym statkiem [fragment], ołówek na papierze, listopad 2016

Pierwsze spotkanie miało miejsce w szpitalu.
Leo podbiegł do Teo i z wrażenia aż pisnął.
Nachylił się nad nowym członkiem rodziny i zaczął go obserwować.
Dotknął go. Pogłaskał.
Interakcji nie było.
Młodszy brat spał i w ogóle nie był zainteresowany zabawą, rozmową,
ani co gorsza przyjęciem wszystkich nauk gotowego na dzielenie się wiedzą starszego brata.
Nieco rozczarowany Leo wycofał się.
Usiadł na krześle, wyjął książkę i zanurzył się w ciekawszym świecie.

Lekturę przerwał mu ryk.
Brat się obudził.

-Trochę mi ten Teoś przeszkadza - wypowiedział się Starszy na temat Młodszego, 
a LeoTeorodzice z trudem zdusili parsknięcie
i chęć wygłoszenia na głos brutalnej prawdy,
że teraz to już tak będzie, kochanie.

Wkrótce jednak Leo przekonał się o tym na własnej skórze.
Teo zamieszkał wraz z Leo i całkowicie zmienił układ sił w rodzinie;
skradł cześć uwagi i atencji rodziców, do której do tej pory Leo rościł sobie wyłączne prawo.
Nie pozostało mu zatem nic innego, jak czym prędzej odzyskać straty.
Zastosował dwie strategie (subwersywne, oczywiście :).

Pierwsza polegała na przeciąganiu struny  -  daleko poza granice,
w których rodzice  byli w stanie stosować Nonviolent Communication...
Leo zaczął robić wszystko na odwrót.
Gdy miał iść szybko - szedł powoli,
gdy miał iść w prawo - szedł w lewo,
gdy miał się kłaść - wstawał,
gdy miał być niebieski - był czerwony.
Koszmar.

A w przerwach, gdy nie robił wszystkiego na opak,
próbował być słodki jak bezradny dzidziuś.
Mówił cienkim głosikiem, cieciał się, robił minki, udawał, że nic nie umie i nic nie rozumie.
Jeszcze większy koszmar.

Pierwsze tygodnie były ciężkie.
A potem nagle Leo odkrył, że jego pozycja nie jest zagrożona, 

Dziś obchodzimy II Międzynarodowy dzień CCHS.
Z tej okazji prosimy o wsparcie
Polskiej Fundacji CCHS Zdejmij Klątwę.
Zbieramy pieniądze na badania nad lekiem na Klątwę Ondyny.
W wyniku zeszłorocznych akcji dofinanowaliśmy
badania dr Isabelli Ceccherini oraz dr Douglasa Bayliss.
W tym roku kolejne rozdanie.

Zapraszamy również do lektury weekendowego wydania Gazety Prawnej,
magazynu internetowego Polki oraz onet.pl

Czy ktoś z Was zastanawiał się kiedyś nad tym,
czy znajdujące się na brudnych rękach bakterie śpiewają?!
A jeżeli śpiewają, to co śpiewają?!

Dziś nadszedł czas na rozwianie wszelkich wątpliwości.
Bakterie śpiewają!!!!
!!!!

Oto tekst ich hymnu:


Leopoezja, listopad 2016

- Leo, masz ochotę iść jutro do Dziadków?
- Do Dziadków???!!! Cha,cha! Czy tam mieszkają jakieś dwa dziadki?!
Do Babci i Dziadka chyba!

Leomama pękła z dumy!
I więcej już tak nie powie, przysięga!



PS. 12 listopada będziemy obchodzić Drugi Międzynarodowy Dzień CCHS.
Z tej okazji zapraszamy do śledzenia naszej strony na FB 
https://www.facebook.com/zdejmijklatwe/
oraz wspierania Polskiej Fundacji CCHS. Zdejmij Klątwę.
Zbieramy fundusze na badania nad lekiem!!!
Dochód z zeszłorocznych zbiórek powędrował już bezpośrednio do naukowców,
którzy szukają rozwiązania, o czym można poczytać tu: BADANIA

A my wraz z organizacjami z całego świata, zbieramy pieniądze dalej!
Nasze wysiłki można wspomóc wpłacając dowolną sumę na konto Fundacji Zdejmij Klątwę
z dopiskiem "Na badania".

Dane Fundacji:
Zdejmij Klątwę. Polska Fundacja CCHS
ul.Zamenhofa 13/2
80-284 Gdańsk

Numer konta bankowego Fundacji:
82 1140 2004 0000 3002 7575 8247
mBank

Przelewy spoza Polski:
IBAN: PL 82 1140 2004 0000 3002 7575 8247
BIC/SWIFT: BREXPLPWMBK

Adres banku:
mBank S.A.
Łódź, Skrytka pocztowa 2108
90-959 Łódź 2

Dziękujemy za wsparcie!!!!

Po dwóch miesiącach nauki angielskiego
Leo wpadł na genialny pomysł:
że lepiej wymyśli własny język.
Po czym przeszedł do działania
i zaczął szkolić Leorodziców,
którzy niniejszym pragną przekazać światło dalej.

A zatem, lekcja pierwsza i słowo absolutnie niezbędne,
za to bardzo precyzyjne.

Sikebilau -  pani wyglądająca przez okno parterowego budynku.




Edward Hopper, Cape Cod Morning,1950

- Proszę się pogodzić z faktem,
że Państwa syn do końca życia będzie miał tracheotomię...
- usłyszeli Leorodzice na powitanie 2011 roku.

Nie udało im się sprostać temu zadaniu.

Za to z wielką radością dzielią się informacją,
że  17 października 2016 roku
LEO ZOSTAŁ ZASZYTY!!!

Tracheotomia należy już do kategorii przeszłej. 
Została po niej tylko mała, pozioma blizna.

Dziś Leo opuścił szpital.



PS. Bardzo dziękujemy dr JO za wielką pomoc. I dr P. za piękne szycie. 

Leotata zmienia Leosiowi opatrunek.

Był początek lipca. 
Leomama, tknięta swą niezawodną intuicją,